الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : مَن عَيَّرَ مُؤمِنا بِذَنبٍ لَم يَمُت حَتّى يَركَبَهُ .[الكافي : 2/356/3.]
امام صادق عليه السلام : هر كس مؤمنى را به گناهى سرزنش كند، نميرد تا خودش آن گناه را مرتكب شود.
از آنجا که ایمان باور قلبی ایست محرک انسان به سوی عمل
و از آنجا که جایگاه ایمان قلب انسان هاست پس از میان ما تنها کسی در تغییر منش دیگران موفق تر است که قدرت نفوذ در
” قلب “
دیگران را داشته باشد.
پس پیش از اینکه سخنی از دل براید بیندیش که بر دل هم می نشیند؟!
پروردگارم!!
تمام وجودم
تک تک نفس های بودنم را حتی
به توهای _تو بودن_ خواهم بخشید…!!
اما آیا قبیح نیست؟!
افاضه ی تو را با نیت “تو” به تو بخشیدن…؟!
چه کنم که هیچ از خود ندارم جز هیچ هیچ بودنم
اما “خداااااااا"…؟!
چه دردیست نداشتنو شوق بخشیدن………
براستی چیست این “من"…؟!
مولای یا مولای انت الغنی و انا الفقیر و هل یرحم الفقیر الا الغنی…
(مناجات حضرت امیر علیه السلام در مسجد کوفه)
و هجرت و هجران چه بی ارتباط می شوند…
وقتی با “هجرت” هجران تو حتی استشمام هم نمی شود…
چرا نمی دانم؟!
شاید که با ما آمده ای؟!
یا شایدم مسئله اینست: لایقمان نمی پنداری..؟!
پروردگارم…
پروردگارم این روزها کمی مرا تلاوت کن
تلاوت کن
شاید که ختم شود جزء هزارم دلتنگی ام…