لبیک اللهم لبیک

ربّا…

«انَّ فى خَلْقِ السَّماوَاتِ وَ الاَرضِ وَ اخْتِلافِ الَّیْلِ وَ النَّهار لآیات لِاُولی الالباب»  آیه190 سوره مبارکه «آل عمران»

(در آفرینش آسمان ها و زمین، و آمد و شد شب و روز، نشانه هاى روشنى براى صاحبان خرد و اندیشمندان است)؛

طلبه ای در اندیشه ی آیتی شیرین از خلقتت “زنبور عسل”

2- درست استفاده کردن.

کوچک ترین شکوفه ی گل توسط زنبور گرده افشانی می شود ولی زنبور عسل بگونه ای روی آن قرار میگیرد که آسیبی به آن نرساند.

__ و من…

ربّا…

«انَّ فى خَلْقِ السَّماوَاتِ وَ الاَرضِ وَ اخْتِلافِ الَّیْلِ وَ النَّهار لآیات لِاُولی الالباب»  آیه190 سوره مبارکه «آل عمران»

(در آفرینش آسمان ها و زمین، و آمد و شد شب و روز، نشانه هاى روشنى براى صاحبان خرد و اندیشمندان است)؛

طلبه ای در اندیشه ی آیتی شیرین از خلقتت “زنبور عسل”

1_ انتخاب الگو

زنبور عسل حشره ی مفید و ارزشمندیست که در تمام طول عمر الگویشان گل است تنها به دنبال گل هستند تا از شکوفه تلخ گل گرده و شهد تهیه کنند. گرده گل را برای غذای نوزادان و شهد گل را برای شفای مردم درست می کنند.

__و من به دنبال الگویی که…

معبودا،

مخلوق تو را دوست دارم 

حتی نیمه ی ناقص وجودش را

همین گونه که هست…

همین گونه سرشار از نیاز و دمی بی نیاز،آنجا که تو را بی نیاز میخواند و دست نیاز سوی تو دارد

قطره ای از بی کران عشق تو،در درونش خانه می کند و خانه ی دلش در دیدگانش حس میشود

اینجاست که دوست داشتنش تا بی کران آسمان آسان میشود

در پس ترس ها،خشم ها و اشک ها،ستاره ی وجودش به زیبایی میدرخشد

و،آسمان بی تاب درخشش دلش میشود و به تیرگی رنگ میبازد و تیرگی هم در بی رنگی وجود متعین مییشود

آری،

بودن را،

زیستن را

همین گونه که هست دوست دارم

شکرأ لله

مرا دریاب که بی یاد تو دل دریایی ام مرداب است…

گاهی وقتها در خاطرمان چیزهای فراموش شده در ذهن جرقه ای می خورد و آتشفشانی از عشق را در تک تک سلول های وجودمان به جریان می اندازد و گدازه های عشق را به اطراف می پراکند و با پرتاب هر ذره تاب تابیدن بیش از پیش میشود

دیده ای در پی روندگی و گذر زمان قله های سخت آتشفشانی را؟!

وای به روزی که این قله ی آتشفشانی خموش وجود خمور متزلزل گردد و مواد مذابی را به راه اندازد هرچه بر سر راه دارد معدوم سازد…

پروردگارا!

دلهامان را ‌از ‌محبت ‌غیر خالی بگردان که جز محبتت محبت غیر عطر وجودمان نمی بخشد

پروردگارا!

بهای جانمان بخش حتی به قیمت فراموشی حس ها و عشق ها و وجودهای فراموش ناشدنی

شاید آخر خط همین جاست

اینجا که می گوئیم: ” از دل برود هر آنکه از دیده برفت “

اینجا ویران شدن را با دیده دیدم

اینجا که تنهایی را برگزیدم

اینجا که با کوله باری راهی کویر شده ام

اینجا که بی دلیل به دنبال بارش “باران” پریشان حال و حیران درمان تشنگی را فریاد زدم و تنها تشنه ماندنم را با تو قسمت کردم

چه شده؟

تنها زمان تشنگی به ذهن می آیی؟!

از کی غریب شده ای؟!

از کی پیدای پنهان توی؟!

دیده ات می بارد؟!

 من هم می بارم؟!

بگذار ببارم‌

به یاد روزی که می خواستم با چشم سر ببینمت

 روزی که برای دوست داشتنت عدد ها را بیش دو رقم نمی شناختم

 روزی که صدایت را در رویا می شنیدم

 روزی که با خود به همراه می داشتمت

بگذار بگریم

بگریم به یاد روزی که دریافتم با چشم دل می بینمت

 روزی که دریافتم دوست داشتن به جز تو در دیگری راه ندارد

 روزی که در سکوتی مطلق یافتمت

روزی که‌ تو را‌ همراه‌ همه دیدم

و‌بگذار‌ببارم

برای‌ روزی که همه ی اینها‌ را دانستم‌ و  باز هم‌ از‌ یاد‌ بردمت…؟!